ความรับผิดชอบ
ไม่รู้ว่า ใครบัญญัติไว้ เพราะอ่าน หรือเห็นทีไร มันมักจะมาพร้อม ๆ กันคงจะแยกกันไม่ออก บอกไม่ถูก มันเป็นอึก อึก อั่ก อั่ก ซะละมั๊งคาดว่า คำว่า หน้าที่ คือ สิ่งที่ต้องทำ ส่วนหลีกเลี่ยงได้หรือไม่นั้น ก็ว่ากันไปอีกเรื่อง
ส่วนคำว่า ความรับผิดชอบ คือ สิ่งที่ตามหลังมา
มันจะผิดจะถูกจะดีจะล้มเหลวจะอย่างไร
ก็ต้องยอมรับ “ผล” นั้น
ถ้าผลออกมาดี เราก็ดีไป ถ้าผลออกมาไม่ดี ความซวยก็จะมาเยือนต่าง ๆ นานา..
มันจะผิดจะถูกจะดีจะล้มเหลวจะอย่างไร
ก็ต้องยอมรับ “ผล” นั้น
ถ้าผลออกมาดี เราก็ดีไป ถ้าผลออกมาไม่ดี ความซวยก็จะมาเยือนต่าง ๆ นานา..
ความรับผิดชอบ น่าจะเป็นเรื่องของ นามธรรม เป็นส่วนลึกของจิตใจ ส่วนมันจะลึกขนาดไหน แคะแกะเกาขุดค้นออกมาได้หรือไม่นั้นก็ว่าอีกเรื่อง เป็นต่อม ๆ หนึ่งที่หลั่งออกมาหลังจากที่เราทำหน้าที่ใดหน้าที่หนึ่งเสร็จสิ้น เป็นสิ่งที่คนทั่วไปใช้ใน “การประเมิน” ตัวเรา.
มักได้ยินเสมอ ... “เฮ้ย งานนี้เจ๊งว่ะ ใครจะรับผิดชอบ???” “หน้าที่ใครฟ๊ะ ผลงานออกมาห่วย ได้เป็นลำดับสุดท้าย แล้วงี้ใครจะรับผิดชอบ???” ฯลฯ ซึ่ง “ความรับผิดชอบ” จุดนี้ จะเกิดจากการที่เราทำ “หน้าที่” นั้น ล้มเหลว ไม่ดี เสียหาย.
แต่ “ความรับผิดชอบ” ด้านดี ดี ก็มี ที่ทำให้ “คน” มอง “เรา” บวกขึ้น ดูดีมีชาติตระกูล
เช่น อ่อ งานนี้ผลงานออกมาเป็นลำดับสุดท้าย ผมขอลาออกจากการเป็นประธานเรื่องนี้ และร่วมผิดค่าใช้จ่ายทั้งหมด...เอ้า ได้เสียเป็นเมียผัวกันแล้ว ก็รับผิดชอบแต่งงานแต่งการให้เป็นเรื่องราวซะ..
ก็ว่ากันไปแต่ละกรณี แต่ละกลุ่ม แต่ละองค์กร ....
แต่มองอีกอย่างหนึ่ง ถึงคำว่า “รับผิดชอบ” ซึ่งป๋าอาจมองไม่เหมือนใคร (ต้องทำใจ ป๋าเป็นคนพิเศษ เด็กพิเศษ นะเอออ....)
“ความรับผิดชอบต่อคำพูดของตัวเอง”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น